بررسی اهمیت تالاب به عنوان زیستگاه های میان گذر با نگرش تنوع گونه ای ( مطالعه موردی: تالاب های آبشینه و آقگل همدان)

مهاجرت از مشتق های فرایند تکامل، و وابسته به رفتار و تاریخ تکاملی گونه است که در اکثر پرندگان مشاهده می­شود. از تالاب­ها می­توان به عنوان بوم سازگان هایی نام برد که در مهاجرت گونه­ها از جمله پرندگان نقش به سزایی دارند. پرندگان نیز ازجمله گونه­هایی هستند که به دلیل داشتن قدرت پرواز در اکثر مناطق گسترش پیدا کرده اند، بنابراین مطالعه روی زیستگاه­ و مسیرهای مهاجرت می تواند در شناخت عادات رفتاری و حفاظت هر چه بهتر از زیستگاه­های مورد استفاده پرندگان موثر باشد. در این مطالعه با بررسی دو تالاب از استان همدان نقش این دو تالاب  به عنوان زیستگاه­های میان گذر (stepping-stone) بررسی گردید. همچنین با شمارش کل پرندگان آبزی و کنار آبزی تالاب­های آقگل و آبشینه در یک دوره 10 ماهه و بررسی شاخص تنوع گونه­ای شانون- وینر مشخص شد در طول ماه­های شهریور، مهر، آبان، اردیبهشت و خرداد تالاب آقگل دارای تنوع بیشتری نسبت به آبشینه بوده و در ماه های آذر، اسفند و فروردین تالاب آبشینه تنوع گونه­ای بیشتری داشته ­است. در ماه­های دی و بهمن سطح هر دو تالاب یخ زده بود و هیچ گونه­ای ثبت نگردید. از کل 58 گونه پرنده آبزی و کنار آبزی ثبت شده 46 گونه در تالاب آقگل و 42 گونه در تالاب آبشینه مشاهده شدند. در پایان به مهاجرت پرندگان و مفهوم زیستگاه­های میان گذر و نقش این نوع زیستگاه­ها اشاره شده است. تالاب­ها به عنوان زیستگاه­های میان گذر نیازمند توجه بیشتر جهت حفاظت و اقدامات مدیریتی هستند.